धैर्य लागतं एखाद्यावरून
जीव ओवाळून टाकायलाही
तुझ्या-माझ्याजवळ ते नसेलच
असं मी म्हणत नाही;
पण मी तुझ्यासाठी, तू माझ्यासाठी;
पण मी तुझ्यासाठी, तू माझ्यासाठी;
आता ते करणार नाही.
दोघांच्या वाटा आता भिन्न आहेत....
पण कधीकाळी तरी
दोघांच्या वाटा आता भिन्न आहेत....
पण कधीकाळी तरी
त्या मिळाल्या होत्या का ?
सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत
सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत
आपण समांतरच होतो,
कधीकाळी छेदण्याचा
कधीकाळी छेदण्याचा
विचारही केला नव्हता...
मग ही लागलेली हूरहूर
मग ही लागलेली हूरहूर
कोणासाठी? कशासाठी ?
आपल्या दोघांमध्ये
भरून राहिलेल्या पोकळीसाठी ?
की या न कळलेल्या
समांतर रेषांसाठीच ?