त्रयस्थ

शब्दांपासून, अर्थांपासून दूर
अव्यक्त भावविश्वात .
आपले गुलाबी चित्र
आपण अगदी पूर्ण करत आणले...
पण कसा कोणजाणे
वास्तवाचा कुंचला,
व्यवहाराच्या रंगात बुडून
माझ्या हाती आला !
आपल्या निष्पाप, निर्मळ चित्रापाशी
माझा हात थांबला, थबकला .
तू मात्र ते चित्र अधिकच
गहरे रंगवत गेलीस !
आणि मी अधिकच परका होत गेलो
त्या चित्राशी... !
तुझ्या रंगांचे गहरेपण,
"त्या" चित्राचे निर्व्याज्यपण
अजूनही भावतं मला .
अजूनही त्यातली माझी वळणं
शोधत राहतो...
पण फक्त एक -
त्रयस्थ म्हणून ....!

१२.१०.१९८९

संवादीपण

शब्दांइतके दुसरे कोणी
शत्रू माझे झाले नव्हते.
हवे तेव्हा हवे तसे
ते कधी फुटलेच नव्हते,
गद्दार होण्याइतकेही कधी
ते आपलेसे झालेच नव्हते.
दर वेळी, नेहेमी, नेहमी
त्यांचे काम करावे
फक्त डोळ्यांनी, फक्त डोळ्यांनी !
हळूहळू मग, जमली दोस्ती
शब्दांनाच मग ओढ लागली
किती बोलू अन किती नको,
नजर ओलांडूनी पुढे धावले...
अन्
आली अशीही वेळ
निष्प्रभ बनले डोळे - शब्द
अन्
अधरांमधले
थरथरतेपण
पुरे निवाले
संवादीपण !

१२.१०.१९८९

सनातन शोध

तुझा मुखवटा आणि तुझा चेहरा
यांच्या मध्ये,
माझा चेहरा येऊ लागला...
तेव्हा -
तुझी मुखवटा ओढायची तीव्रता,
तो टाळण्याची माझी शिकस्त !
तुझ्या चेहर्‍याने , ती मानली
तर तो समन्वय ठरेल;
पण तुझ्या हातात
मुखवटाच आला -
तर तो पराभव ठरेल...
तुझा, माझा, चेहर्‍यांचाही.
तुझा चेहरा आणि मुखवटा
कधी एकच असतीलही,
पण तरीही
मुखवट्याची
तुला वाटलेली गरज -
एकवेळ तीही चालेल मला;
पण तू आणि तुझा मुखवटा
यांमध्ये दुरावा दिसला
तर मात्र
मी डोकावणारच मध्ये.
तुझी पावलं
ओढली जात असतील
मुखवट्याकडे...
माझा हट्टही
मोडावा वाटेल तुला...
पण खरं सांग
तुझा चेहरा -
माझ्या डोळ्यात दिसणारा,
भावतोय तुला ?
की मुखवट्याचीच भुरळ
पडलीय तुला ?
सांग ना,
तुझ्या मुखवट्याचा
तुझा तुलाही
सुटत नाहीये लोभ ?
की तुझ्या चेहर्‍याची -
तुझी तुलाच
पटत नाहीये ओळख ?
लवकर विचार कर;
तुझ्या
चेहरा - मुखवटा
यांच्या सांध्यात
मी, फार वेळ नाही अडकणार.
तुझ्या डोळ्यातल्या
माझ्या
उलट - सुलट प्रतिबिंबात
तुझे आभासी - खरे
रुप ओळखायला
मला,
फार वेळ नाही लागणार.
माझ्या डोहात डोकावताना,
ते फक्त स्वीकारणं - पचवणं
तुला -
तुझ्या मुखवट्याला
कितपत पेलणार आहे ?
काळाच्या ओघात
भावभावनांच्या गराड्यात
तुझ्या बदलत्या चेहर्‍याला
तुझा मुखवटा
कितपत देईल साथ ?
भेगाळणारा मुखवटा
कितपत देणारे संरक्षण ?
आणि तेही कोणापासून ...
माझ्यापासून ?
अन चेहर्‍यांपासून ?
तुझ्याच डोहात डोकावताना
तुझ्याच मुखवट्याचे
अतिक्रमण तुझ्यावरचे,
साहवेल तुला ?
उभा तरी राहू शकशील ,
तुझ्या चेहर्‍यासमोर -
तू ?
चेहर्‍यावरच्या मुखवट्याची ताकद,
त्याचे चेहर्‍यापासूनचे अंतर,
अन साम्य...
तपास. अन
ताडून पहा,
तुझ्या चेहर्‍याला तुझा मुखवटा;
पुन्हा एकदा.
आणि विचार कर
तुला हवाय तो कोण ?
तू की मुखवटा ?
मुखवटा की तू ?

एकदाच सांग ...

हे असं का रे ?

तुला माझे करताना
मी तुझी होताना
आपण एकमेकांचे
झालोच नाही
हे असं का रे ?

माझे, ते ना तुझे
तुझे,ते  ना माझे
असे काही नातेबंध
आपल्यात विणले गेले

माझ्या विना तू
तुझ्या विना मी
असे काही क्षण
येऊन गेले
हे असं का रे ?

तुझ्यासाठी मी
माझ्यासाठी तू
ही आपुलकी
वाढलीच नाही
हे असं का रे ?

मला मी, तुला तू
वाचवताना
आपलं स्वप्निल नातं
वाचलच नाही
हे असं का रे ?

तुझे तुला
माझे मला
वेगवेगळेच
उत्तर मिळतय
हे असं का रे ?

हे असं का रे ?
सांग ना
एकदाच
हे असं
का रे ?

असं का केलत गांधीजी ?

आम्हाला हिरवे वैभव
दाखवताना
बियांची मशागत
आम्हाला शिकवलीच नाहीत
असं का केलत गांधीजी ?

तुमचे केशरी रक्त
सांडताना
त्याचा कित्ता
आम्हाला शिकवलाच नाहीत
असं का केलत गांधीजी ?

तुमच्या पांढया टोपीतले
चौथ्या मितीतून
दिसणारे सप्तरंग
तुम्ही दाखवलेच नाहीत
असं का केलत गांधीजी ?

तुमच्या फिरत्या
चरख्याच्या गतीतून
पळणारी कालगती 
तुम्ही दाखवलीच नाही
असं का केलत गांधीजी ?

पेरणी करतानाच
कुंपण घालण्याची
लेनिनची दक्षता
तुम्ही घेतली नाहीत
असं का केलत गांधीजी ?

माझे कर्नाळ्याचे बोट

माझे कर्नाळ्याचे बोट
उभे उंच आकाशात
दगडाच्या वीटेवरी
उभा दगडीच विठू ||

माझ्या मनीच्या डोही
उठे अध्यात्मिक लाटा
नाव भेलकांडे माझी
वल्ही कशाची वल्हवू
हात अडकले माझे
माझे मलाच सावराया ||

ना उचले पाऊल
पडे भावनेचा वेढा
टेके डोई अन शब्द
बोले झोपले नशिब
काय हा रे तिढा
सोडू सुटता सुटेना ||

पुरे पुरे रे अध्यात्म
कोण कुठचा हा आप्त
नको भलतीच वाट
मज मीच अखेर
माझे कर्नाळ्याचे बोट
उभे उंच आकाशात ||

Being

Is there an ultimate truth as such
or the surch for it is the only truth?

Does the truth is one for all
or it cames seperatly  towerds all?

Is the path of search is the same
or it has diversions of thoughts?

Can one gave an ulttimate answer
or is it not a question atall?

जीव बैचेन बैचेन ...

जीव बैचेन बैचेन
झाला आज अनावर|

गेले क्षण तास काळ
मनी उफाळे जंजाळ
आज उदास उदास
पडे वेठीचा हा आस |

झाले कित्तेक दिवस
माझा मलाच हा सोस
ना उठला मम अक्ष
ना मानला पर पक्ष
माझी माझ्यातच गुंग
नाकारला सतसंग |

मन म्हणे शोध शोध
सूर, शब्द अन बोध
धुके भावनांचे पुरे ग
फुटो शब्दांचे धुमार 

होई एकच आभास
लागे कवितेची आस|

जीव बैचेन बैचेन
झाला आज अनावर|

तर तूही अखेर ...

तर तूही अखेर
हजला निघालीस ...

अंधश्रद्धा नाही म्हणालीस
पुनर्जन्म नाही म्हणालीस
अखेर हजला निघालीस !

मनास येईल तेच खरं
भावना बिवना झूट सारं
हजला निघालीस अखेर !

यश ते माझ्या हाताला
मीच जबाबदार कर्माला
निघालीस अखेर हजला !

सांग ना

तुझ्या डोळ्यातली स्वप्न
मलाही दिसावीत ....
चांदण्यांनी तुझाही हात
पोळला जावा ....
सांग ना ,
असं का व्हावं आपल्या भेटीत .....

तुझ्या गाडीचा
तो धुंद वेग .....
माझ्या केसातला
गंधीत मरवा ....
नागमोडी रस्त्याची
मायावी वळणं ....
घनदाट झाडांची
वेडी माया ....
सांग ना ....

तनामनातून आलेले
तुझे शब्द ...
भावनांनी ओथंबलेले
माझे सूर ...
अस्वस्थ करणारी
तुझी नजर ...
आवर ना म्हणणारी
माझी वीज ...
सांग ना ...

वाळूवर उमटणारी
भरीव गाज ...
हेलावून टाकणारी
शिवरंजनी ...
हवीहवीशी वाटणारी
बोलकी शांतता ...
भरभरून कोसळणारी
थरथरती तृप्तता ...
सांग ना
असं का व्हावं
आपल्या भेटीत ...

खामोशी

तसा जगाने ही
अन्याय केला होता
माझ्यातल्या मला ही
वेगळे मानले होते.

तुझा आजचा हा
हेका सामर्थ्यशाली
मला कळला नाही
न कळो कधीही.

तुझ्या मनातल्या
माझ्या स्पंदनांचा
जो आकार होता
तो वेगळा होता.

का गोंधळ नात्याचा
घातलास तू ही
होता आधार तूच
मज आज समजण्याचा.

होता राग माझा
माझ्या न समजण्याचा
अन तू ही तेच केले
मज आवरेना उमाळे.

झालाच भावनांचा
कडेलोट परतोनि
पण तो वेगळा होता
अन हा वेगळा आहे.

युटोपीयन शोध

वाटेवरचा हिरवा किडा
अजूनही वळवळतो आहे
अंतरीच्या गूढ गर्भी
हिरवा चाफा शोधतो आहे

डोळ्यावरच्या तिरीपेसाठी
पिंपळ छाया शोधतो आहे
पौर्णिमेच्या चंदनरात्री
तिसरा डोळा शोधतो आहे

पानगळीच्या गालीच्यावर
हिरवे पान शोधतो आहे
भावनेच्या वातीसाठी
नास्तिक देव शोधतो आहे

वाटेवरचा हिरवा किडा
अजूनही वळवळतो आहे
पानगळीच्या गालीच्यावर
हिरवे पान शोधतो आहे

अंतरीच्या गूढ गर्भी
हिरवा चाफा शोधतो आहे