सोस

"माझा फुलांचा ताटवा"
किती जणांची,
किती रुपांची,
किती त-हांची... फुले ...
हा सारा ’माझा’ ताटवा ... !

काही सुगंधी
... अगंधीही.
काही सुबक
... थबकही.
काही रंगीत
... बेरंगीही.
काही सपर्ण
... अपर्णही.

पण सगळा माझाच ताटवा !

निवडूंग आणि त्याचे फूल

आधी वेदनेचे बीज
अगदी मनाच्या सात कप्प्यांआड
रुजावे लागते;
फुटणारे धुमारे त्याचे
आवरावे लागतात, सावरावे लागतात !

त्याची पानं
बाहेर पडू देता कामा नये....
वेदनेच्या झाडाचे
असे अश्रूभवन
होता कामा नये !

त्याचे हिरवेपण
जपण्यासाठी
पाने सगळी गिळून
आतल्या आत त्यांचे
काटे करावे लागतात
मधून मधून खुपले तरी
साजरे करावे लागतात....

निवडूंगाचे झाड
हे असेच वाढवावे लागते!

आलेच कधी फूल
तर तेव्हढे मात्र
हळूच हळूच
बाहेर पडू द्यावे...
एखादी तरी कविता
उमलतेच ना ?

निवडूंगाने मात्र
फुलत राहावे
आत, आत
अगदी सात कप्प्यांआत.... !