चाळीशी

तशी मनाने मी कणखरच .
लहानपणी मी रडल्याचे
नाही आठवत कुणालाच.

लहानपणी रडण्यापेक्षा
भांडून गोष्टी मिळवण्यावरच
होता माझा कल !

अन तरूणपणी
रडण्यापेक्षा, हक्क मिळवण्यासाठी
झगडण्यावरच होता माझा भर !

सासरी देखील
मुळुमुळु रडण्यापेक्षा
प्रसंगी वाईटपणा घेऊन
केली कर्तव्ये पार !

बाळाच्या आजारपणात,
त्याच्या ट्रीपल-पोलियोच्या वेळेस,
त्याला शाळेत सोडताना
तसे नाहीच वाहिले
डोळे फार !

अन
आता पहावं तेव्हा
आपलं थेंबे थेंबे
तळे साचे चालूच !

जरा कुठे खुटं झालं,
जरा समोरच्याचा सूर तापला,
जरा मुलाने उलट सूर लावला !

आपल्याच अपेक्षा
स्वत:बद्दलच्या
जऽरा हलल्या

पाऊस आपला
रपरप रपरप
चालूच !

अगदी डोळ्यातून नाही
पण मनात आपला
चालूच अभिषेक

म्हणतात ना
चाळीशीचं काही खरं नाही
खरच, हेच खरं !

२१.०५.२००५