पद्मजा

इतर फुलांचं तसं बरं असतं
आधाराचं खोड तरी भक्कम असतं;
अगदी वेलीलाही भिंतीचा, किमान
दुसर्‍या झाडाचातरी आधार असतो.

कमळाला मात्र
"भक्कम आधार नाही-"
हे कळायचाही वाव नसतो.
गढुळ पाण्याआड
सगळं काही झाकलेलं असतं.

त्यातल्या त्यात एक बरं असतं,
त्याची पानं, वेगळा रंग, आकार
घेऊन का होईना
पसरलेली असतात-आसपास
तेव्हढाच दृष्य आधार... !

फुलं म्हटली की डोळ्यांचे सुख !
नाजूक, गोलाकार वळणं,
हिरवा ताटवा,
स्वच्छ, सुंदर फवारा,
रंगीत फुलपाखरं,
चिमुकले पक्षी,...
सगळं कसं
आखीव-रेखीव, गोंडस, सुगंधी....

पण कमळाचं काय ?
खाली चिखल, नाहीतर गढूळ पाणी.
त्याखाली झाकलेला मऊ, नाजूक देठ.
मोठी मोठी जाड पानं .
ती ही पाण्याचा एखादाच
न मिसळणारा थेंब जपणारी.
पाकळ्यांचा टोकेरी देखावा.
ना गंध कोवळा.
बरं वर घोंगावणार तोही भुंगा.
काळा, जाड अन बेढब....!

पण,
हिच प्रतिकुल परिस्थिती घडवते त्याला.
जास्त कणखर, जास्त ठसठशीत्, जास्त मोठी
अन टिकावूही.
इतर फुलांपेक्षा असलेलं वेगळेपण;
प्रतिकुल परिस्थितीचा कॅनव्हास;
त्याच्याशी झगडून वर येण्याचा त्याचा स्वभाव;
त्यातून फुलण्याचे त्याचे कसब;
या सर्वांतूनच तर स्विकारलं जातय त्याचे
"राजपद" !