मी उभा त्या पायरीपाशी
चालत होतो वाट जराशी
समोर होते कार्यालय अन
उतरलो, बस थांब्यापाशी
धावधाऊनी वेळ पाळण्या
बॅग घेऊनी उरापाशी
फक्त होता मधे एक तो
रस्ता, ओलांडून जाण्यासाठी
तिथेच उभा मी पायरीपाशी
वाट पाहत सिग्नलपाशी
तेव्हढ्यातच पण पाही वरती
शतसूर्यांचा लखलखाट गगनी
कल्लोळ उठे ठाई ठाई
लाही लाही साऱ्या शरिरी
जाणीव कुठली, आत नुरली
कोरीव छाया, मागे उरली
बंदिस्त कधीचा पायरीतच मी
समोर होते कार्यालय अन
उतरलो, बस थांब्यापाशी
धावधाऊनी वेळ पाळण्या
बॅग घेऊनी उरापाशी
फक्त होता मधे एक तो
रस्ता, ओलांडून जाण्यासाठी
तिथेच उभा मी पायरीपाशी
वाट पाहत सिग्नलपाशी
तेव्हढ्यातच पण पाही वरती
शतसूर्यांचा लखलखाट गगनी
कल्लोळ उठे ठाई ठाई
लाही लाही साऱ्या शरिरी
जाणीव कुठली, आत नुरली
कोरीव छाया, मागे उरली
बंदिस्त कधीचा पायरीतच मी
मी न, कोरीव छाया नुसती...
उभा कधीचा त्या पायरीपाशी
दिक्कालाचे छाया शिल्प उरी