बाऊल लोकगीत गाणाऱ्या पार्वती बाऊल यांच्या एका बंगाली गीतावर आधारित माझी कविता
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
पळ पळ राहु दे ऱ्हदयी,
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
पळ पळ राहु दे ऱ्हदयी,
गाभाऱ्यात आरसपानी,
तसेच राहो शाम आस ही;
तसेच राहो शाम आस ही;
अस्पर्श, अशब्द, अविनाशी
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
गुपीत मनातच राहू देई,
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
गुपीत मनातच राहू देई,
बोलू नको शब्द काही
न कोणा ओळखू येई,
न कोणा ओळखू येई,
न कोणा समजेल काही
राधे राधे, जपून ठेव ग मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
विरह शाम सख्याचा देईल,
राधे राधे, जपून ठेव ग मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
विरह शाम सख्याचा देईल,
दु:ख तुजला गे राणी
त्या त्या वेळी बघ आभाळी,
त्या त्या वेळी बघ आभाळी,
गडदमेघ तू निरखत राही
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
उकिडवे रांधता काही;
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
उकिडवे रांधता काही;
डोळा येता खळ्ळकन पाणी
ढकल सखे ग ओले लाकूड;
ढकल सखे ग ओले लाकूड;
धूर तयाचा सारे लपवी
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
शाम रंगी रंगून जाता, जपून ठेव तुझे ते वसन रेशमी
भवचक्राच्यातून फिरताफिरता; वसनाची का चिंता करिशी
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
शाम रंगी रंगून जाता, जपून ठेव तुझे ते वसन रेशमी
भवचक्राच्यातून फिरताफिरता; वसनाची का चिंता करिशी
राधे राधे, जपून ठेव ग, मधुसुदनाची प्रेम कहाणी
