आनंद सोहळा

( एका मैत्रिणीचा अनुभव मनात असा उमटत गेला...)

पहिले दिसले ते
तुझे लुकलुकणारे डोळे
हळूच किलकिले करून पाहिले होतेस
तू पहिल्यांदाच मला
अन मी टिपली होती
त्यातली  सारी उत्सुकता
मला पाहण्याची, समजून घेण्याची

मग हळूहळू आली तुझ्या नजरेत एक ओळख
एक ओढ, एक हास्य, अन कधी पाणीही
पण कधीच उठला नाही
एकही स्वर,  एकही खिदळणं वा एकही हुंदका
सगळे हसू, आनंद, रडू, राग
सगळं सगळं चेहऱ्यावर उमटे
पण व्यक्त होणं नव्हतच कधी

हळू हळू तुझं अव्यक्त होणं
अंगवळणी पाडून घेतलं
पण पचनी नाहीच पडलं कधी
सतत कान आसुसलेले रहायचे
सतत चाहूल घेत रहायचे
प्रयत्न तर सतत सतत
नुसते प्रयत्न प्रयत्न प्रयत्न...

मग कधी तरी एखाद्या घट्ट मिठीतून
कधी थडाथडा मारलेल्या चापट्यातून
कधी झाडलेल्या लाथांतून
व्यक्त होत गेलास तू
कधी मला कळे, कधी नकळे
माझी, तुझी धडपड नुसती
कधी हसरी,कधी रडवेलीही
अगदी कधी हताशही

अन मग एक दिवस
अगदी नाहीच विसरू शकत
मी तो दिवस
एक नवीन तंत्र, यंत्र
त्याचा हात पकडून
मारलीस तू हाक, एेकू न येणाारी
पण पहिली हाक
त्या यंत्रावर व्यक्त होणारी

तुझी हाक पहिली हाक ... मॉम...

साऱ्या विश्वातला तो सुंदर अव्यक्त स्वर!
पोहोचला माझ्या पर्यंत
माझ्या आत आत
झिरपत गेला
पाझरत गेले माझे डोळे
अन तुझे डोळे?
ते तर आनंदाने
नुसते वाहात होते

त्या वेळची तुझी मिठी
जास्त घट्ट होती
जास्त समंजस होती
तुझ्या माझ्या संवादाचा
तो आनंद सोहळा होता
नवीन सुरू झालेला
अखंड वाहत राहणारा
आनंद सोहळा

- आरती