तुझ्या विना...

(थँक्स टू प्राची : ) )

आसवांचा लोटला

नयनी महापूर हा

बरसुनि मेघ सारे

तरीही उमाळा उरे

अंधुकली सृष्टी सारी

हुंदका ओठांवरी

गहिवर शब्दांवरी

बोलल्या वाचूनही

अधरी थरथरत्या

गाज नावाची तुझ्या

गात्रातुनि अधिरता

अपूर्णता तुझ्याविना... तुझ्याविना

साकार तू!

चित्र जरा काढावे म्हणोनि,
           कुंचला माझिया हाती
           अन, रंग-सारे नयनी तुझ्या

घडवावी एक सुरई म्हणोनि,
                  चक्र माझिया हाती
                  अन, शाडुसम-मऊ स्पर्श तुझा

भरावा जरा कशिदा म्हणोनी,
               सुई माझिया हाती
              अन, रेशमी-गळाभर हात तुझे

रांधावे काही गोड म्हणोनि,
         तपेली माझिया हाती
         अन, उष्ण-ओले ओठ तुझे

विणावे जरा वाटले म्हणोनि,
           लोकर माझिया हाती
            अन, उबदार-घट्ट मिठी तुझी

गाणे जरा शिकावे म्हणोनि,
             सूर माझिया कंठी
             अन, रियाज सोबतीचा तुझ्या

सूर जरा छेडावे म्हणोनि,
       सतार माझिया हाती
       अन, षड्ज त्यातून साकार तू

लख लख

वाईचा कृष्णाघाट
त्रिपुरी पौर्णिमेची रात
तू आणि मी आणि
कृष्णेच्या गाभ्यातल्या
किती साऱ्या आभा ...

मिणमिणणाऱ्या पणत्या,
आकाशातल्या तारका,
अन कृष्णे मधे उतरलेले
त्यांचे मंद मंद
प्रतिबिंब...

तुुझ्या - माझ्या डोळ्यामधे
ज्योती तेवणाऱ्या
आसमंत मनातला
कसा जादुभरा
करी लख लख!

सोबत

कॉलेजच्या कट्यापाशी मी
अन समोरून आलास तू
थबकलास...

नजरेनेच विचारलस
हे काय?
लेक्चरला नाही येणार?

मैत्रिणींसाठी थांबलेली मी
उठून कधी चालू पडले
कळले नाही मलाही

आता नुसत्या तुझ्या
नजरेची सोबतही
पुरते मला!

काही वेगळच...

धो धो पाऊस
विजांचा कडकडाट
भरून आलेला अंधार
वेढून टाकणारा गारवा...

तशीच थोडी भिजत
थोडी थरथरच
थोडी कापत
मी वर्गात शिरले

वर्गात फक्त तू,
तू ही भिजलेला...
रुमालानी तोंड पुसत
तू वर बघितलस मात्र...

अन त्या एका क्षणात
तू काही वेगळच शिकवत गेलास
अन मीही शिकत गेले
काही वेगळच...!

पुरेसं

पायवाट नेहमीचीच
फक्त पाऊस...
तो, वेगळा होता

तू थोडा पुढे, मी मागे
अन मधेच एक
छोटासा ओहोळ

मागे वळून,समजून
तू नुसता हात
पुढे केलास

बस, तुझं नुसतं
तिथे असणंही
पुरेसं होतं

सगळं...
अगदी सगळं
पार करायला!